Contes

Las castanhas   N’ac volem pas díder pr’amor. Mes tots tant com èram que devaràvam deu tram au boloard, los de la Lana e los de Medòc, los de la mar e los de Vilandraut. E nse n’anàvam tots los gojats, dab los solièrs deu dimenge, entau pichòt licèu, a Talança. Qu’èra lo ser deus…

Eth sautaprat Sauta, sauta, sautaprat,Sauta barralhs e varats,Sauta sauta ath tué grat,Eth estiu qu’ei arribat! Sauta, sauta, sautaprat,Sauta hen e blat segat,Sauta, sauta de bon grat,Eth estiu qu’ei avançat! Sauta, sauta, sautaprat,Sauta palha e palhat,Sauta sauta de mau grat,Eth estiu qu’ei acabat! Renat Capdevielle, Hèitas de Bèstias, 2022, Edicions Nosauts de Bigòrra Vocabulari barralh: barrièrepalhat:…

Cuelhuda de camparòus   Praube de jo! E que pòdi díser? Qu’i soi anat sonque un dia. Qu’i a un bosquet, non i a pas qu’ua camada de la maison. Qu’i èi trobat dus joens qui hasèvan cross dab las bicicletas e que m’an dit: « Ne vatz pas trobar gran causa, que i a tròp de…

Lo pomèr   Aquí on demoravi, qu’estó un arbe. Qu’èra un pomèr, e un pomèr qu’èra, qui aprigava lèu tot lo casau. Lo mon pair que l’apostrafava, a la prima: « Ès bèth, pomèr, com ua nòvia. » Mes jo ne vesèvi pas lo pomèr. E’m sembla soi vadut un jorn on i plavèva, o meilèu que…

Tantugó, lo vielh pastor deus bòscs   Tantugó qu’ei un òme vielh qui s’amaga* dens los bòscs. Que guarda los camps e los prats entà que no’i panen arren. Tostemps, Tantugó que velha. Quan los blats son segats*, quan l’èrba ei dalhada*, Tantigó non dròm pas jamès. Que velha dinc a quan lo mèste s’ac…

Ajon que sauneja d’anar sus era Lua   Eth ivern que d’ei passat. Era primavèra que d’ei arribada. Eras marmòtas que sorteishen dera tuta. Que van cercar de qué minjar. Quan eth ser qu’arriba, Ajon que s’ajaça ena ièrba e qu’espia eras estelas: – Oh, be son beròias aqueras estelas! Que luseishen! Era Lua que…

A un huelhet de papèr blanc   Petit huelhet de papèr blanc,Que hès donc tu sus ma tauleta?Qu’atendes, qu’ac vei plan, bèthcranc*,Entà que’t hèi* quauqua cançoneta! Que crei que t’èi vist remudar…Ei lo vent, ei quauqua broishetaQui de cap jo te hè volarShens que’t paresca nada aleta*? Ah! Que vei que m’as devinat!Arren n’escapa a…

La bicicleta   Aquesta n’ei pas l’auta! Que la crederàs o ne la crederàs pas, mes que ben la voi díser totun. L’aute dimenge matin, un dròlle qui n’ei pas jamei estat nat hardit, que s’acavala* sus la bicicleta tà se n’anar véder un amic. Com èra drin tardiu, que’s pensa d’abracar* en passant l’arriu…

Loís e lo trespès   La Manon qu’a un mainat aperat Loís. Loís qu’ei un saunejaire* o benlèu qu’ei un pauc pegòt. Per Nadau, tots los cosins e totas las cosias que van vénguer minjar. La mair que vòu preparar ua bèra mongetada*. Alavetz, qu’envia Loís au marcat entà crompar un trespès*.  – Òc ben,…