Las castanhas

N'ac volem pas díder pr'amor. Mes tots tant com èram que devaràvam deu tram au boloard, los de la Lana e los de Medòc, los de la mar e los de Vilandraut. E nse n'anàvam tots los gojats, dab los solièrs deu dimenge, entau pichòt licèu, a Talança. Qu'èra lo ser deus Mòrts, quan i vòu dehèt* plàver.

Mes nos hadè pas arren la ploja,  qui èra tota la nòsta vita, a la mar e aus pins. De long deus ralhs deu tram que nos acompanhava, dab las bohadas*, dens los arbes deus parcs. Aqueste ser, trobèm au licèu pòrta barrada. Ns'estanquèm. Ns'assietèm suu baluishon, sus la maleta de carton; un qui s'assietè suus caucanhs* a la mòda deus aulhèrs*. E plàver, plàver. Nse tirèm de las pòchas las castanhas hredas qui ns'èram portadas de nòste, e qui avèn lo bon gost de la coquèla*. Nse las partatgèm, au pè d'ua murra* de pèira.

Extrèit adaptat de Las castanhas de nòste de Bernart Manciet

Vocabulari

aulhèr: berger

bohada: bourrasque, tempête

caucanh: talon (assietè's suus caucanhs: s'assoir sur ses talons)

coquèla: cocotte en fonte où l’on faisait cuire ou chauffer devant les braises.

dehèt: hèra, grandament, beaucoup

murra: mur, paret, mur