Lo pomèr

Aquí on demoravi, qu'estó un arbe. Qu'èra un pomèr, e un pomèr qu'èra, qui aprigava lèu tot lo casau. Lo mon pair que l'apostrafava, a la prima: "Ès bèth, pomèr, com ua nòvia." Mes jo ne vesèvi pas lo pomèr.

E'm sembla soi vadut un jorn on i plavèva, o meilèu que la ploja que'm breçava dab los frolhs parièrs com los de las pelhas de las hemnas qui anavan e passavan dens l'ostau.

Que sèi conéisher un amic, adara enqüèra, quan aima tanben com jo la ploja. Que m'escapavi per anar escotar dens las granjas e los solèrs. E a bèth còps que m'estanquavi enqüèra devath las pòrtas, dens las ciutats, a escotar lo brut de la ploja. Pr'amor tot ei, pertot, entà jo, poblat de las longas frasas marmusadas de l'aiga. Aquera votz de las gotas que s'elargiva suu casau sancèr, e que m'adromivi au miei deu son tranquille de la ploja.

Adaptacion de Lo pomèr, Bernart Manciet

Vocabulari

aprigar: couvrir
breçar: bercer
frolh: froissement
gota: goutte (d'eau)
marmusar: murmurer
prima: printemps