L'òmi verd

Que i a peu vòste parçan* un òmi verd qui guarda los ausèths. Qu'ei lo mèste de tots los ausèths e de totas las bèstias qui vòlan. Qu'ei un òmi brave* qui non vòu pas mau a qui que sia.

Un còp, que vau dab lo pair deu costat deu castèth. En arribar tau castèth, lo pair que'm ditz :

— Espia !

E que vedi l'òmi verd assedut au som* d'ua muralha vielha. Non ditz pas arren. Jo tanpòc. Puish

— Bon dia, çò ditz

— Bon dia, ce responi.

E de tira, ne vedi pas mei arrés*...

Que m'arriba sovent de m'anar passejar*, sol o dab los amics, a l'entorn deu castèth. Mes, arrés.

Un vrèspe, que garrapeti* dinc au castèth vielh e que m'adromeishi* a l'ombra. Lo brut de l'auratge que'm desvelha*. Tròp tard entà que me'n torni tà casa ! Que plau a desliga de cèu*. Que'm sarri contra la muralha e qu'enteni los pets deu perigle*. Bèthlèu, lo vent que s'emporta los crums* e lo sorelh que torna lusir. Qu'enteni un brut au dessús deu men cap. Qu'èi l'òmi verd... Que ditz :

— Bonser petit

— Bonser òmi verd, çò responi.

— Petit, perqué me cèrcas ?

— Òmi verd, qu'ètz lo mèste de totas las bèstias qui vòlan. Balhatz-me un mèrle qui shiule* plan.

— Petit, non balhi pas les meas bèstias qui vòlan.

E l'òmi verd que se'n va... Despuish aqueth dia, que torni sovent deu costat deu castèth mes jamei, jamei non torni véder l'òmi verd.

Inspirat peu conte de Joan Francés Bladèr

Vocabulari

adromí's : s'endormir

arrés : personne

au som : en haut

brave : gentil

crum : nuage

desvelhar : réveiller

garrapetar : grimper

parçan : contrée, coin

passejà's : se promener

perigle : orage

plàver a desliga de cèu : pleuvoir à seaux (pleuvoir très fort)

shiular : siffler