Rossinholet

L’arraton que sap un conte… lo conte deu rossinholet.

Aqueth brave rossinholet qu’aima lo sorelh. Que hè calor. E coma l’a aprés dab lo son pair, que canta. Qu’ei apitat* sus un pè de vit* e que canta a plen de cap*. L’escur* qu’arriba, puish la nueit. Lo rossinhòu que canta totjorn. Pi, pi, pi, rrr que trilli*. Qu’ei un plaser de cantar !

Mès dab la nueit, lo som qu’arriba, e lo rossinholet que s’adrom. E los hius de la vit qu’entorteliga* las patas de l’ausèth. Au maitin, quan se desvelha*, lo rossinholet qu’es presoèr. Las ahromigas* que son plan contentas. Carn fresca a minjar ! Ai ! Acho ! Au ! Las ahromigas que nhacan* l’auseròt.

Urosament, dus òmis que vénguen tà véser la vinha. E que desliuran* lo praubet.

Lo rossinhòu de gahar la volada e de cantar :

Pi, pi, pi
Vira de la vit
Pi, pi, pi
Vira lo hormic

Vocabulari

apitat : perché

vit (o vinha) : vigne

a plen de cap : à tue-tête

escur : obscurité

trilli : trille (chanter deus sons rapidement l'un après l'autre)

entorteliga : entortille

se desvelha : se réveille

ahromiga (o hormic) : fourmi

nhacan : mordent

desliuran : délivrent