La nueit e lo dia
La Tèrra qu'ei ua bòla, ua esfèra qui vira sus era medisha en 24 òras.
Qu’ei lo dia deu costat qui recep los arrais deu sorelh. Qu’ei la nueit deu costat qui demora a l’ombra.
Pendent la jornada, que veses lo sorelh qui's desplaça dens lo cèu.
– Lo maitin, lo sorelh qu'apareish capavant, qu’ei l’auba. Que disen: lo sorelh que sòrt o lo sorelh que's lhèva.
– A mieidia, lo sorelh qu'ei tot au som dens lo cèu.
– Lo ser, lo sorelh que sembla devarar cap tà l'orizont, que se'n va caparrèr, qu’ei lo sococ*; puish que desapareish com entad anar-se'n dromir*.
Atau, que pensas qui lo sorelh bolega.
En realitat, lo sorelh non bolega pas. Qu'ei la Tèrra qui vira sus era medisha com ua gaudufla*, tostemps dens lo medish sens (au sens contra de la mòstra*), e qui's desplaça. Qu'ei com quan ès sus un vira-vira*. Qu'as l'impression qui los arbos e las gents que viran a l'entorn de tu, mentre qu'ès tu qui viras!
Un arreproèr tad acabar:
Que'm cau har un trauc a la nueit entà véser lo jorn.
Qu'ei l'òra d'anar-se'n dromir.
Vocabulari
anar-se'n dromir: aller se coucher
au sens contra de la mòstra: dans le sens inverse des aiguilles d'une montre
gaudufla: toupie
sococ, nueitòta: crépuscule
vira-vira: manège