Los clucs

— E coneishes los clucs ?

— Benlèu. N’ac sèi pas.

— Que pensi que tiò. Qu’ei un harri, un crepaut petitòt (3,5 cm), marron, vorruguejat*. Que’us entenes per la campanha se t’estremas* de las vilas e deus vilatges. D’abriu a seteme, que cantan tota la neit, sense estangà’s*, ua sola nota cada dètz segondas, e quan la sason ei bona, cada duas o tres segondas. Sovent, que son mei de cent animaus a cantar. Quin concèrt beròi !

— Com cantan ?

— Com aquò :

Los Francés que l’apèran crapaud accoucheur, los sabents alytes obstetricans.

— Perqué ?

— Pr’amor lo papà qu’amainada* la hémia. Quan madama vòu amainadar*, mossur cluc que monta sus la soa arrea*, que’u massa lo vente tot doç, recupèra los ueus, los carga*. Qu’ei eth qui se n’aucuparà pendent tres setmanas. Quin brave papà !

 

Vocabulari 

Estangà’s : s'arrêter

Amainada (amainadar) : accouche

Arrea : dos

Carga (cargar) : féconde (pour un animal)

T’estremas (estremà’s) : t’isoles, t’éloignes

Vorruguejat (vorruguejar) : bosselé – comme recouvert de verrues

Imprimer cet article