Lo mainat dens la montanha

Un còp èra, que i avè ua vaca qui s’aperava Griseta per’mor qu’èra tota grisa. Que corrèva dens lo camp de Joan Pèir dab Sirus, lo can. Lo Joan Pèir qu’èra vaquèr a Siròs.

Un dia que vedó Griseta qu’avè hèit un beròi vetèth pigalhat. Lo Joan Pèir qu’escrivó sus lo son quasèrn la data de quan lo vetèth èra vadut e que decidí de l’aperar Narcís.

Quauques dias après, lo vaquèr que hiquè boclas d’aurelhas dab un numèro a Narcís. Cada dia, Peiròt, lo hilh de Joan Pèir, que s’amusava dab Narcís. Que l’aimava hèra.

Un matin, Peiròt qu’entenó au pair qui disè a la mair : « que vam véner lo vetèth a la carniceria. » Lo mainat que demandè au son can Sirus de l’ajudar a destacar lo vetèth. Peiròt, Narcís e Sirus que s’escapèn de cap tà la montanha per’mor Peiròt que volè sauvar Narcís.

Lo vrèspe, Joan Pèir que se n’anava passejar la Griseta quan vedó que lo son vetèth ne i èra pas mei. Lo son mainat e lo can qu’avèn desapareishut tanben. Los pairs de Peiròt qu’anèn véder los vesins tà’us demandar si avèn vist lo mainat, lo vetèth e lo can a partir. Mes los vesins que digón que n’avèn pas vist arren.

Donc qu’anèn véder los gendarmes tà que’us ajudèssen a arretrobar lo mainat, lo can e lo vetèth. Que se n’anèn tots dab duas veituras au cap de la montanha tà arretrobar Peiròt, Narcís e Sirus. Acerà que’us trobèn en trin de s’amusar dens l’aiga. Joan Pèir que hasó un poton a Peiròt en li díser que ne veneré pas jamei lo vetèth a la carniceria e que se’n tornèn tà casa.

E cric e crac, lo conte qu’ei acabat,
E crac e cric, lo conte qu’ei fenit.

Classa de MS GS de l'escòla mairau de Morlaàs 2014.