Contes

Cuelhuda de camparòus   Praube de jo! E que pòdi díser? Qu’i soi anat sonque un dia. Qu’i a un bosquet, non i a pas qu’ua camada de la maison. Qu’i èi trobat dus joens qui hasèvan cross dab las bicicletas e que m’an dit: « Ne vatz pas trobar gran causa, que i a tròp de…

Lo pomèr   Aquí on demoravi, qu’estó un arbe. Qu’èra un pomèr, e un pomèr qu’èra, qui aprigava lèu tot lo casau. Lo mon pair que l’apostrafava, a la prima: « Ès bèth, pomèr, com ua nòvia. » Mes jo ne vesèvi pas lo pomèr. E’m sembla soi vadut un jorn on i plavèva, o meilèu que…

Tantugó, lo vielh pastor deus bòscs   Tantugó qu’ei un òme vielh qui s’amaga* dens los bòscs. Que guarda los camps e los prats entà que no’i panen arren. Tostemps, Tantugó que velha. Quan los blats son segats*, quan l’èrba ei dalhada*, Tantigó non dròm pas jamès. Que velha dinc a quan lo mèste s’ac…

Ajon que sauneja d’anar sus era Lua   Eth ivern que d’ei passat. Era primavèra que d’ei arribada. Eras marmòtas que sorteishen dera tuta. Que van cercar de qué minjar. Quan eth ser qu’arriba, Ajon que s’ajaça ena ièrba e qu’espia eras estelas: – Oh, be son beròias aqueras estelas! Que luseishen! Era Lua que…

A un huelhet de papèr blanc   Petit huelhet de papèr blanc,Que hès donc tu sus ma tauleta?Qu’atendes, qu’ac vei plan, bèthcranc*,Entà que’t hèi* quauqua cançoneta! Que crei que t’èi vist remudar…Ei lo vent, ei quauqua broishetaQui de cap jo te hè volarShens que’t paresca nada aleta*? Ah! Que vei que m’as devinat!Arren n’escapa a…

La bicicleta   Aquesta n’ei pas l’auta! Que la crederàs o ne la crederàs pas, mes que ben la voi díser totun. L’aute dimenge matin, un dròlle qui n’ei pas jamei estat nat hardit, que s’acavala* sus la bicicleta tà se n’anar véder un amic. Com èra drin tardiu, que’s pensa d’abracar* en passant l’arriu…

Loís e lo trespès   La Manon qu’a un mainat aperat Loís. Loís qu’ei un saunejaire* o benlèu qu’ei un pauc pegòt. Per Nadau, tots los cosins e totas las cosias que van vénguer minjar. La mair que vòu preparar ua bèra mongetada*. Alavetz, qu’envia Loís au marcat entà crompar un trespès*.  – Òc ben,…

Lo mèstre Gat o lo Gat botat Un molièr que deishèc pas ende tots bens, a tres mainatges que avèva, que son molin, son ase e son gat. Los partatges qu’estón lèu hèits; ni lo notari, ni lo cap-teng qu’i estón pas aperats. Qu’aurén avut lèu minjat tot lo praube patrimòni. L’ainat qu’avoc lo molin,…

Las enigmas de la Gran Bèstia deu Cap d’Òme   Un gojat, praube, que volèva maridar ua rica gojata. Entà ganhar moneda, qu’anèc afrontar la Gran Bèstia deu Cap d’Òme.  Lo gojat que s’apressèc*. Silénci. Enfin la Gran Bèstia deu Cap d’Òme que parlèc: – Te balhi la mar a béver. – Beu-te-la tu. Ni…